Jean 13
Les Évangiles en Corse

Ghjesù lava i pedi à i discipuli

Voir Jean 13.1 en vidéo

1 Nanzi a festa di a Pasqua, sapendu ch’edda era ghjunta l’ora di passà da issu mondu ind’è u Babbu, Ghjesù chì aia tinutu caru i soi in u mondu i tensi sinu à a fini.
2 È mentri ch’eddi faciani cena, u diavuli aia aghjà missu l’idea di tradiscia lu in u cori di Ghjuda fiddolu di Simonu l’Iscariotu ;
3 Ghjesù, sapendu chì u Babbu l’aia missu tuttu in manu, sapendu dinò ch’eddu era vinutu da Diu è à Diu andaia,
4 s’arrizzeti da u pranzu, spuniti a so vistitoghja, piddeti un pannu è u si cinsi.
5 Dopu, lampeti l’acqua in u bazzì è missi à lavà i pedi di i discipuli è à asciuvà li cù u pannu ch’eddu si era cintu.
6 Cusì ghjunsi à Simon Petru ; quiddu li dici : « o Signori, tù mi ai da lavà i pedi ? »
7 Ghjesù risposi è li dissi : « ciò ch’e’ facciu, ùn la sai avà, ma a saparè dopu. »
8 Petru li dici : « mai ch’edda ni sia chì tù mi lavi tù i pedi ? » Ghjesù li risposi : « s’e’ ùn ti lavu, mancu sarè chjamatu à sparta cù mecu ? »
9 Simon Petru li dici : « o Signori, ùn solu i pedi, ma ancu i mani è u capu. »
10 Ghjesù li dici : « à chì si hè bagnatu, ùn hà più bisognu di lavà si, ma hè Puru sanu sanu ; è voi seti puri, ma micca tutti. »
11 Chì cunniscia quiddu chì l’aia da tradiscia ; par quissa dissi : « ùn seti micca puri tutti. »


12 Cusì, lavatu ch’eddu li ebbi i pedi piddeti dinò a so vistitoghja è si attavulineti dinò. Li dissi : « a capiti ciò ch’e’ aghju fattu par voi ?
13 Voi mi chjameti ‘u Maestru ’ è ‘u Signori’ è diti bè, chì socu eiu.
14 Cusì sì eiu, chì socu u Signori è u Maestru, vi aghju lavatu i pedi, ancu à voi vi tocca à lavà vi i pedi trà voi.
15 Chì l’asempiu u vi aghju datu, da chì vo’ fiati trà voi com’e’ aghju fattu eiu à voi.
16 A vi dicu da veru, ùn ci hè schiavu chì sia più altu cà u so signori, nè mandataghju chì sia più altu cà quiddu chì u mandeti.
17 Biatu à voi sì voi a sapeti è a feti.

Voir Jean 13.18 en vidéo

18 Ùn parlu micca di voi tutti ; a socu eiu, quiddi ch’e’ aghju sceltu ; ma ch’edda venghi cumpiita cusì a Scrittura : ‘Quiddu chì manghja u me pani hà pisatu u calcagnu contru à mè.’
19 A vi dicu da avà, prima ch’edda accadi, chì quand’edda accadarà, chì vo’ crerghiti ch’Eiu socu.
20 A vi dicu da veru, à chì ricevi quiddu ch’e’ mandu, ricevi à mè, à chì mi ricevi ricevi quiddu chì mi mandeti. »

Ghjesù annuncia ch’eddu sarà traditu

21 Dopu dittu cusì, Ghjesù fù affannatu assai, tistimunieti è dissi : « a vi dicu da veru, unu di voi m’hà da tradiscia. »
22 I discipuli si fighjulaiani, dumandendu si di quali eddu parlaia.
23 Unu di i discipuli era attavulinatu à cantu à Ghjesù, era quiddu chì Ghjesù tinia caru.
24 Tandu Simon Petru li feci mottu ch’eddu dumandessi à Ghjesù di quali eddu parlaia.
25 È quiddu avvicinendu si à Ghjesù li dici : « o Signori, quali hè ? »
26 Ghjesù li rispondi : « quiddu ch’e’ li aghju da intigna un pezzu di pani è dà di lu. » Tandu, (pidda) è intigni u pezzu di u pani è u dà à Ghjuda fiddolu di Simonu l’Iscariotu.
27 Manghjatu u pezzu, Satanassu intriti in Ghjuda. Tandu Ghjesù li dissi : « ciò chì tù fai, fà la prestu. »
28 Nimu di quiddi chì erani à tola sapia parchì eddu a dicia.
29 Com’è Ghjuda guvarnaia i soldi, unipochi cuntaiani chì Ghjesù li dicissi : « compra ciò chì ci accorri pà a festa » o « dà calcosa à i povari. »
30 Piddatu ch’eddu ebbi u pezzu, quiddu isciti subitu. Era notti.

U cummandu novu

31 Isciutu ch’eddu fù, Ghjesù dici : « avà hè statu glurificatu u Fiddolu di l’Omu, è Diu hè statu glurificatu in eddu.
32 [Sì Diu hè statu glurificatu in eddu], ancu Diu l’hà da glurificà in sè, è l’hà da glurificà prestu.
33 O fidduleddi, socu sempri cù voscu, par pocu ; mi circareti, ma com’e’ dissi à i Ghjudei :induv’e’ vocu, ùn ci pudeti vena, avà a dicu ancu à voi.
34 Vi docu un cummandu novu : tiniti vi cari, com’e’ vi aghju tinutu cari, ancu voi tiniti vi cari trà voi.
35 Cusì sì voi vi vuleti bè trà voi saparani tutti chì vo’ seti i me discipuli. »

Annuncia chì Petru u rinigarà

36 Simon Petru li dici : « o Signori, induva vai ? » Ghjesù li risposi : « induv’e’ vocu ùn mi poi micca suvità avà, mi suvitarè dopu. »
37 Petru li dici : « o Signori, comu hè ch’e’ ùn ti possu suvità avà ? Par tè lacaraghju u fiatu. »
38 Ghjesù rispondi : « lacarè u fiatu par mè ? A ti dicu da veru, ùn avarà cantatu u ghjaddu chì tù ùn m’abbii rinigatu trè volti. »